หนึ่ง) ข้า-พ-เจ้า

ในที่สุด......

ก็ได้เขียนบทความที่นี่ซักที =_____=''

สวัสดีท่านทั้งหลาย
นามของข้าพเจ้าจะมีว่าเยี่ยงไรนั้น อย่าได้เอาไปใส่ใจหรือจดจำให้เปลืองพื้นที่สมองเลย (และเพราะพวกท่านก็คงรู้ดีอยู่แล้วน่ะนะ) อย่างไรเสีย ข้าพเจ้าก็คือ ข้าพเจ้า ส่วนท่านจะเรียกตัวข้าพเจ้าว่าอย่างไรนั้น ก็สุดแล้วแต่ความต้องการของท่านแต่ละท่านแล้วกัน

ตามกำหนดการเดิมแล้ว ข้าพเจ้าจะต้องเปิดบล็อกแห่งนี้เมื่อวันที่ 29 กุมภาพันธ์(อันเป็นฤกษ์งามยามดี สี่ปีมีหน) 2551 แต่ด้วยความขัดข้องทางด้านการเชื่อมต่อกับอินเทอร์เน็ตที่บ้าน (ที่ช่างเลือกวันเสียได้เหมาะมากๆ เหมาะเหลือเกิน)จึงทำให้กำหนดการการเปิดบล็อกแห่งนี้ถูกเลื่อนมาเป็นวันๆนี้ เชื่อไหมล่ะท่าน ? ว่าคอมที่ใช้อยู่เครื่องนี้คือคอมที่ที่ทำงานของคุณพ่อ จนป่านนี้เน็ตที่บ้านก็ยังเจ๊งกะบ๊องอยู่ !!

ตามชื่อบล็อกที่จั่วไว้ ณ url และหัวบล็อก ที่แห่งนี้ ท่านจะหาสิ่งใดไม่ได้เลยนอกจากเรื่องของข้าพเจ้า ข้าพเจ้า....และ ข้าพเจ้า ตามสโลกแกนที่จั่วไว้ ณ หัวบล็อกเช่นกันว่า

ข้าพเจ้า ดอท บล็อกสป็อต ดอท คอม
"Where egoism dominates"

เอาล่ะ จะแปลให้นะท่านนะ

where (pro.)= ที่ไหน
egoism (n.) = ความหลงตัวเอง ความยึดเอาตัวเองเป็นศูนย์กลาง
dominate (v.) = โดดเด่น แสดงลักษณะการเป็นผู้นำ

แปลรวมๆก็คือ

"ที่ไหนความยึดเอาตัวเป็นศูนย์กลางแสดงลักษณะของการเป็นผู้นำ"

.


.


.


ล้อเล่นน่ะท่าน
จะขออนุญาตแปลให้เป็นภาษามนุษย์อีกหนหนึ่งว่า
"ที่ๆ ความหลงตัวเอง/ยึดตัวเองเป็นศูนย์กลาง เป็นใหญ่"

และแน่นอน ตัวข้าพเจ้าเอง ณ ที่แห่งนี้ก็เปรียบเสมือนบร๊ะเจ้า ฮ่าๆๆ (ถึงแม้ว่าความจริงจะไม่ได้ปรากฎเช่นนี้ก็ตาม =_='')

เอาล่ะ ความจริงก็คือ
ข้าพเจ้าประสงค์จะบันทึกความรู้สึกนึกคิดแต่ละวันของข้าพเจ้าไว้ ณ ที่ใดที่หนึ่งก็เท่านั้นแหละท่านเอ๊ย
แต่จะให้ไปเปิดบล้อกอยู่ exteen ก็กระไรอยู่ เหมือนมีความรู้สึกว่าคนเยอะ

แล้วคนเยอะไม่ดีรึท่าน ? เปล่าเลย มันดี ดีสำหรับกรณีที่หากข้าพเจ้าต้องการคนมาคอมเมนท์ มาพบเห็นเยอะๆ ซึ่งความจริงนั้น นั่นก็เป็นสิ่งที่ข้าพเจ้าชอบใจอยู่ดอก แต่ทว่า ความรู้สึกบางอย่างกลับผลักดันให้ข้าพเจ้าหลบลี้คนหมู่มาก มาตั้งถิ่นฐาน ณ ที่แห่งนี้ที่เงียบสงบ เหมือนอยู่ตัวคนเดียวในโลก แต่ก็มีเพื่อนอยู่มากมาย และไอดีหนึ่งๆสามารถสร้างบล็อกได้หลายบล็อกอีกด้วย ข้าพเจ้าไม่อยากจะยอมรับจริงๆ แต่ก็นั่นแหละ ....ต้องชมเจ้าบล็อกเกอร์นี่อีกแล้ว ที่มีในสิ่งหนึ่งที่เอ็กซ์ทีนไม่มี เฮ่อ....

ข้าพเจ้าไม่อาจล่วงรู้ได้ว่าตัวข้าพเจ้าเองจะมาเขียนบทความที่นี่บ่อยหรือไม่ เขียนเกี่ยวกับอะไร และจะเขียนไปอีกนานเท่าใด แต่อย่างไรก็ตาม ข้าพเจ้าก็จะพยายามเตือนสติตัวเอง ให้เจียดเวลาจากการพยายามเคลียร์เกม Golden Sun 2 : The Lost Age หาเวลาว่างจากการนั่งอ่านนิยาย โลหดคลิป สูบเพลง สตอล์คดงบังชินกิเหมือนคนโรคจิต(ซึ่งอันนี้อาจจะยากนิดนึง) มาอัพบล็อกให้จงได้

แล้วเจอกันใหม่ล่ะ ท่านทั้งหลายผู้ไม่มีอะไรทำจนว่างจัดมาอ่านบล็อกของข้าพเจ้า

สวัสดี

------------------------------------

ปัจฉิมลิขิต
หนึ่ง ) อย่าได้ถือเอาคำพูดข้างต้นเป็นคำสัญญาที่หนักแน่นนัก (ฮ่าๆๆ) ท่านไม่มีวันรู้ ว่าข้าพเจ้าจะตบะแตกเมื่อไหร่
สอง ) หวังจะได้พบท่านทั้งหลายที่ประจำการ ณ ตึกเก้า ชั้นสี่ ห้องห้า หลังสงกรานต์นี้
สาม ) ทำไมข้าพเจ้าต้องใช้สำนวนภาษาในการเขียนบล็อกเยี่ยงคนสมัยบรรพบุรุษของ้ขาพเจ้าด้วยนะ ? จิ้มแป้นพิมพ์เองก็ไม่ยักกะเข้าใจเสียเอง ตลกเสียนี่กระไร
สี่ ) ทำไมข้าพเจ้าต้องเขียนตัวเลขหน้าปัจฉิมลิขิตแต่ละอันเป็นตัวหนังสือด้วยนะ ทั้งๆที่กดเป็นตัวเลขเสียเลยจะประหยัดเวลา จำนวนแป้นพิมพ์ที่จิ้ม และพลังงานที่เสียแต่ละครั้งในการจิ้มกว่ากันเยอะ ?
ห้า ) ไม่มีอะไรจะพูดแล้ว แต่ทำไมยังพิมพ์อยู่ได้ ?
หก ) พอเถอะ

------------------------------------