สอง) สำมะปิ Today

ปฐมลิขิต
หนึ่ง ) ความจริงไม่แน่ใจหรอกนะว่าเขียนถูกรึเปล่า แต่ 'สำมะปิ' อ่านว่า สำ-มะ-ปิ ตามตัวนั่นแหละ เป็นคำอีสาน แปลเป็นแนวๆ จับฉ่าย เบ็ดเตล็ด กระจุกกระจิก รวมๆ มั่วๆ อะไรทำนองนี้ล่ะนะ
สอง ) ที่ตั้งอย่างนี้เพราะเอ็นทรี่วันนี้มันมั่วสิ้นดีน่ะ

--------------------------------------

กลับมาพบกันอีกแล้วนะท่าน แปลกจัง ที่จู่ๆข้าพเจ้าก็เกิดขยันมาอัพบล็อกได้ (ปกติต้องดองอีกสักพักก่อนถึงจะมาอัพ)

ไม่มีอะไรหรอก ก็แค่เล่าเรื่องราวประจำวันอีกนั่นแหละนะ
แต่จะว่าไป วันนี้ก็ไม่ค่อยมีอะไรเท่าไหร่เลยล่ะ

เน็ตที่บ้านยังใช้การไม่ได้ ข้าพเจ้าจึงจำต้องแหกขี้ตาตื่น(ซึ่งปกติตื่นเที่ยง)แต่เช้าไปแสวงหาโลกอินเทอร์เน็ตในมหาลัยกับท่านพ่ออีกครั้งหนึ่ง และแน่นอน กิจวัตรประจำวันของข้าพเจ้าก็ไม่ได้ต่างไปจากเดิมนั่นคือ

เล่นคอม...
เล่นคอม...
และ...เล่นคอม

ข้าพเจ้ารู้สึกถึงความรู้สึกบางอย่างที่ก่อเกิดขึ้น ความจริงมันก็มีของมันนานแล้ว แต่ก็ไม่ได้พูดถึงมันซะที ขอบ่นให้ฟัง ณ ที่นี้เลยละกัน

ท่านทั้งหลายเคยประสบกับความรู้สึก "ว่างเปล่า" นี้บ้างหรือไม่ ?
มันก็ใกล้เคียงกับคำว่าเบื่อนะ แต่ก็ไม่เชิงอ่ะท่าน

อย่างเช่น....

ท่านมีอะไรที่อยากจะทำเต็มไปหมดอย่าง
วาดรูป
เล่นเกมที่ค้างไว้ให้เคลียร์
ทำโปรเจ็คท์ส่วนตัวต่างๆที่อยากทำให้หมด
ตะลอนเล่นตามเว็บบอร์ดที่แวะประจำ
ฯลฯ
แต่...ดันไม่ทำซะอย่างนั้น ?
มันเป็นเพราะอะไรกันนะ ? เบื่อเหรอ ? ทั้งๆที่เป็นสิ่งที่อยากทำแท้ๆ แต่เบื่อ ?
มีอะไรที่อยากทำเต็มไปหมด แต่ไม่ได้ทำซะที เพราะเบื่อ เพราะขี้เกียจ ?

ตอนนี้ข้าพเจ้ากำลังประสบกับอาการดังกล่าวข้างต้นนั่นแหละท่าน
หรือจะเป็นเพราะปิดเทอม มันก็เลยโหวงเหวง ? เอาเถอะ....

มาดูเรื่องอื่นๆกันดีกว่า
ที่กรุงเทพหนาวไหมท่าน ? ที่อุบล อากาศเย็นสบายมากมาย หนาวนิดๆ ซี้ดหน่อยๆ กำลังมีบรรยากาศแบบเมืองนอกเข้าปกคลุม 555 แอบดีใจอยู่หน่อยๆเหมือนกัน เพราะอยู่กรุงเทพอากาศมันไม่ค่อยเอื้ออำนวยให้ได้ใส่เสื้อกันหนาวนัก อย่างนานสุดก็แค่สัปดาห์นึงก็หายหนาว แต่ที่นี่ มันหนาวนานมาก...นานเสียจนเผลอคิดเล่นๆว่า มันจะหนาวถึงสงกรานต์ไหมหว่า ? ถ้าเป็นเช่นนั้น หมู่เฮาชาวอุบลคงได้เล่นสงกรานต์สาดน้ำร้อนกันเป็นแน่แท้ ฮ่าๆๆ อันนั้นก็น่าสนุกดีเหมือนกัน

พูดถึงสงกรานต์ สิ่งหนึ่งที่ข้าพเจ้าทำเป็นประจำทุกปีนอกจากเล่นน้ำคือ การเข้าวัด นะท่าน
คือเวลาสงกรานต์เขาก็จะมีทำบุญที่วัดกันเนาะ ข้าพเจ้าก็ไปประจำเลยล่ะ (เหมือนจะเป็นโอกาสเดียวในรอบปีที่จะได้เข้าวัดจริงๆจังๆกับชาวบ้านเขา) ข้าพเจ้าชอบไปที่วัดศรีอุบลรัตนารามเน้ (อยู่แทบจะใจกลางเมืองอุบลเลยล่ะ)

ไปสรงน้ำพระพุทธรูป ไหว้พระ ปักธงกระดาษบนปราสาททราย ปิดทองพระพุทธรูป/รูปนิมิต เสี่ยงเซียมซีบ้างพอให้สนุก อะไรทำนองนี้
มันก็ อืมม สนุกดีนะท่าน ไม่รู้สิ รู้สึกใจมันจะสงบแล้วแอบเพลินนิดๆที่ได้ไปวัดวันสงกรานต์ ยังไงใครที่เอาแต่เล่นน้ำจนเพลินลองหาโอกาสเข้าวัดบ้างนะ หาความสนุกแบบสงบใส่ตัวก็ไม่เสียหาย ฮึๆๆ ปีนี้ก็คงจะไปอีกนั่นแหละ ไว้ถ้าไม่ขี้เกียจอาจจะมาเล่าให้ฟังอีกที

ไม่มีอะไรจะพูดแล้ว ขอลากันทื่อๆเช่นนี้แหละ สวัสดี

--------------------------------------

ปัจฉิมลิขิต
หนึ่ง ) อีกไม่กี่วันข้างหน้าจะเริ่มเรียนอ.อุ๊แล้ว
สอง ) น้องชายจะมาสอบเตรียมฯ คาดว่าจะขอติดมากรุงเทพมาช่วยอยู่เวรโฆษณาสายประมาณวันที่ 15
สาม ) ยังไม่รู้เกรดตัวเองเลย หวังว่าคงไม่ตกนะ สาธุ.
สี่ ) หวังว่าสหายสนิทมิตรรักทุกท่านยังคงสบายดี รักษาสุขภาพกายและสุขภาพจิตให้ดีนะท่าน
ห้า ) เกม Golden Sun 2 เล่นมาถึงทางตันอีกแล้ว เห็นทีต้องใช้มาตรการเด็ดขาด โหลดบทสรุปไปนั่งอ่าน
หก ) เมื่อไหร่อัลบัม T จะเข้าไทยวะ เดี๋ยวก็ไประเบิด avex กะแกรมมี่ซะเลย หึๆๆ
เจ็ด ) พอเถอะ

--------------------------------------

หนึ่ง) ข้า-พ-เจ้า

ในที่สุด......

ก็ได้เขียนบทความที่นี่ซักที =_____=''

สวัสดีท่านทั้งหลาย
นามของข้าพเจ้าจะมีว่าเยี่ยงไรนั้น อย่าได้เอาไปใส่ใจหรือจดจำให้เปลืองพื้นที่สมองเลย (และเพราะพวกท่านก็คงรู้ดีอยู่แล้วน่ะนะ) อย่างไรเสีย ข้าพเจ้าก็คือ ข้าพเจ้า ส่วนท่านจะเรียกตัวข้าพเจ้าว่าอย่างไรนั้น ก็สุดแล้วแต่ความต้องการของท่านแต่ละท่านแล้วกัน

ตามกำหนดการเดิมแล้ว ข้าพเจ้าจะต้องเปิดบล็อกแห่งนี้เมื่อวันที่ 29 กุมภาพันธ์(อันเป็นฤกษ์งามยามดี สี่ปีมีหน) 2551 แต่ด้วยความขัดข้องทางด้านการเชื่อมต่อกับอินเทอร์เน็ตที่บ้าน (ที่ช่างเลือกวันเสียได้เหมาะมากๆ เหมาะเหลือเกิน)จึงทำให้กำหนดการการเปิดบล็อกแห่งนี้ถูกเลื่อนมาเป็นวันๆนี้ เชื่อไหมล่ะท่าน ? ว่าคอมที่ใช้อยู่เครื่องนี้คือคอมที่ที่ทำงานของคุณพ่อ จนป่านนี้เน็ตที่บ้านก็ยังเจ๊งกะบ๊องอยู่ !!

ตามชื่อบล็อกที่จั่วไว้ ณ url และหัวบล็อก ที่แห่งนี้ ท่านจะหาสิ่งใดไม่ได้เลยนอกจากเรื่องของข้าพเจ้า ข้าพเจ้า....และ ข้าพเจ้า ตามสโลกแกนที่จั่วไว้ ณ หัวบล็อกเช่นกันว่า

ข้าพเจ้า ดอท บล็อกสป็อต ดอท คอม
"Where egoism dominates"

เอาล่ะ จะแปลให้นะท่านนะ

where (pro.)= ที่ไหน
egoism (n.) = ความหลงตัวเอง ความยึดเอาตัวเองเป็นศูนย์กลาง
dominate (v.) = โดดเด่น แสดงลักษณะการเป็นผู้นำ

แปลรวมๆก็คือ

"ที่ไหนความยึดเอาตัวเป็นศูนย์กลางแสดงลักษณะของการเป็นผู้นำ"

.


.


.


ล้อเล่นน่ะท่าน
จะขออนุญาตแปลให้เป็นภาษามนุษย์อีกหนหนึ่งว่า
"ที่ๆ ความหลงตัวเอง/ยึดตัวเองเป็นศูนย์กลาง เป็นใหญ่"

และแน่นอน ตัวข้าพเจ้าเอง ณ ที่แห่งนี้ก็เปรียบเสมือนบร๊ะเจ้า ฮ่าๆๆ (ถึงแม้ว่าความจริงจะไม่ได้ปรากฎเช่นนี้ก็ตาม =_='')

เอาล่ะ ความจริงก็คือ
ข้าพเจ้าประสงค์จะบันทึกความรู้สึกนึกคิดแต่ละวันของข้าพเจ้าไว้ ณ ที่ใดที่หนึ่งก็เท่านั้นแหละท่านเอ๊ย
แต่จะให้ไปเปิดบล้อกอยู่ exteen ก็กระไรอยู่ เหมือนมีความรู้สึกว่าคนเยอะ

แล้วคนเยอะไม่ดีรึท่าน ? เปล่าเลย มันดี ดีสำหรับกรณีที่หากข้าพเจ้าต้องการคนมาคอมเมนท์ มาพบเห็นเยอะๆ ซึ่งความจริงนั้น นั่นก็เป็นสิ่งที่ข้าพเจ้าชอบใจอยู่ดอก แต่ทว่า ความรู้สึกบางอย่างกลับผลักดันให้ข้าพเจ้าหลบลี้คนหมู่มาก มาตั้งถิ่นฐาน ณ ที่แห่งนี้ที่เงียบสงบ เหมือนอยู่ตัวคนเดียวในโลก แต่ก็มีเพื่อนอยู่มากมาย และไอดีหนึ่งๆสามารถสร้างบล็อกได้หลายบล็อกอีกด้วย ข้าพเจ้าไม่อยากจะยอมรับจริงๆ แต่ก็นั่นแหละ ....ต้องชมเจ้าบล็อกเกอร์นี่อีกแล้ว ที่มีในสิ่งหนึ่งที่เอ็กซ์ทีนไม่มี เฮ่อ....

ข้าพเจ้าไม่อาจล่วงรู้ได้ว่าตัวข้าพเจ้าเองจะมาเขียนบทความที่นี่บ่อยหรือไม่ เขียนเกี่ยวกับอะไร และจะเขียนไปอีกนานเท่าใด แต่อย่างไรก็ตาม ข้าพเจ้าก็จะพยายามเตือนสติตัวเอง ให้เจียดเวลาจากการพยายามเคลียร์เกม Golden Sun 2 : The Lost Age หาเวลาว่างจากการนั่งอ่านนิยาย โลหดคลิป สูบเพลง สตอล์คดงบังชินกิเหมือนคนโรคจิต(ซึ่งอันนี้อาจจะยากนิดนึง) มาอัพบล็อกให้จงได้

แล้วเจอกันใหม่ล่ะ ท่านทั้งหลายผู้ไม่มีอะไรทำจนว่างจัดมาอ่านบล็อกของข้าพเจ้า

สวัสดี

------------------------------------

ปัจฉิมลิขิต
หนึ่ง ) อย่าได้ถือเอาคำพูดข้างต้นเป็นคำสัญญาที่หนักแน่นนัก (ฮ่าๆๆ) ท่านไม่มีวันรู้ ว่าข้าพเจ้าจะตบะแตกเมื่อไหร่
สอง ) หวังจะได้พบท่านทั้งหลายที่ประจำการ ณ ตึกเก้า ชั้นสี่ ห้องห้า หลังสงกรานต์นี้
สาม ) ทำไมข้าพเจ้าต้องใช้สำนวนภาษาในการเขียนบล็อกเยี่ยงคนสมัยบรรพบุรุษของ้ขาพเจ้าด้วยนะ ? จิ้มแป้นพิมพ์เองก็ไม่ยักกะเข้าใจเสียเอง ตลกเสียนี่กระไร
สี่ ) ทำไมข้าพเจ้าต้องเขียนตัวเลขหน้าปัจฉิมลิขิตแต่ละอันเป็นตัวหนังสือด้วยนะ ทั้งๆที่กดเป็นตัวเลขเสียเลยจะประหยัดเวลา จำนวนแป้นพิมพ์ที่จิ้ม และพลังงานที่เสียแต่ละครั้งในการจิ้มกว่ากันเยอะ ?
ห้า ) ไม่มีอะไรจะพูดแล้ว แต่ทำไมยังพิมพ์อยู่ได้ ?
หก ) พอเถอะ

------------------------------------